วิกลจริต หมายถึง [วิกนจะหฺริด] ว. มีความประพฤติหรือกิริยาผิดปรกติเพราะสติวิปลาส เช่น เขาเป็นคนวิกลจริต ร้องไห้บ้างหัวเราะบ้างโดยไม่มีสาเหตุ, เป็นบ้า.
[วิกะสิด] ก. บาน, แย้ม. (ป., ส.).
ว. วิกฤต. (ป. วิกต).
[กัด] น. ชนิด, อย่าง; การประดิษฐ์ทํา, การจัดทําให้เป็นต่าง ๆ กัน.(ป. วิกติ).
[วิกัดติ] (ไว) น. คําที่อธิบายตําแหน่งของบทการกข้างหน้าให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เช่น เด็กนักเรียนนอน เขาเดินมากับนายมีคนใช้,คําที่เป็นบทช่วยวิกตรรถกริยาและเรียงไว้หลังวิกตรรถกริยา'เป็น' หรือ 'คือ' เช่น เขาเป็นนักกีฬา เขาคือนักกีฬา.
[กับ] น. การใคร่ครวญอย่างไม่แน่ใจ; คําแสดงความหมายให้เลือกเอาอย่างใดอย่าง หนึ่ง. ก. กำหนด; ให้, ฝาก(ตามพระวินัยบัญญัติ). (ป. วิกปฺป; ส. วิกลฺป).
[ไก] น. การขาย. (ป.; ส. วิกฺรย).
ว. พิการ, ที่ผิดแปลกไปจากธรรมชาติ, มักใช้เข้าคู่กับคำ วิกลเป็น วิกลวิการ. . ความผันแปร. (ป., ส.).